ARAPÇADA MÜZEKKER VE MÜENNES İSİMLER 

MÜZEKKER (ERİL) İSİM: Canlı ya da cansız varlıkların kendisinde dişilik alameti bulunmayan, eril olanı için kullanılan isim türüdür.

Örnek: ( kitap)  اَلْكِتاَبُ          (sınıf)    اَلصَّفُّ    

       (ev)      اَلْبَيْتُ           (baba)      اَلْاَبُ

MÜENNES  ( DİŞİL ) İSİM: Canlı ya da cansız varlıkların kendisinde dişilik alameti bulunan cansız varlıklar için kullanılan bir isim türüdür.

Örnek: (Ayşe )    عَائِشَةُ        (çiçek)    آلزَّهْرَةُ
      (araba)     اَلسَّيَّارَةُ       (anne)    اَْﻻُٔمُّ


           Arapçada Müenneslik Alametleri:

1- Tâ'yi Merbuta: İsimlerin sonunda gelen yuvarlak te'dir. 

    (kadın öğretmen)  اَلْمُعَلِّمَةُ            (okul)   اَلْمَدْرَسَةُ


2- Elif-i Maksûre: İsimlerin sonlarına getirilir ve    ى -َ   şeklinde yazılır.

    (en güzel)            حُسْنَى          (Selma)   سَلْمَى            

3- Elif-i Memdûde: İsimlerin sonlarına getirilir ve   ا ء   şeklinde yazılır.

    (çöl )               صَحْرَاءُ         (yeşil)    خَضْرَاءُ


NOT: 1. kural hariç, diğer kurallardaki örneklerde görüldüğü gibi elif-i maksûre ve elif-i memdûde olan harfler, kelimenin asıl kök harfinden olmayıp, bu kelimelerin dişiliğine işaret olmak üzere kelime köklerine sonradan ilave edilmiş fazlalık yani (ZÂİD) harflerdir. Bu fazlalık harfleri kelimeden çıkarttığımızda, kelimenin orjinalinde bir değişim ya da eksilme söz konusu olmayacaktır.

          Oysaki sonunda mesela elif-i memdûde bulunan bir örnekte ( دُعَاءٌ ) bu sözcük dişil değildir. Bu sözcüğün sonunda yer alan harf kelimenin aslî harfidir. Bu durum, kelime sonundaki memdûdelik harfinin atılmasından sonra geriye kalan 2 harften de anlaşılabilir.

          Bazı semaî müennes kelimeler de vardır. Bunlar müenneslik alametlerinden birini almadıkları halde müennes kabul edilirler:
         
(göz) عَيْنٌ    ،(el) يَدٌ  ،(yeryüzü)  أَرْضٌ